Panie Michale,

Proszę się nie urażać tym co wcześniej napisałem, ani tym co dopiero napiszę. Nie to jest moim celem. Po prostu mamy różne zdania na pewne tematy.

Generalnie zgadzam się z tezą, że ludzie nie rozumieją zasad ekonomii. Różnimy się tym, że ja uważam ekonomię za naukę deskryptywną (obserwuję gospodarkę i wyciągam z tego wnioski, ale nie interweniuję – tak jak naukowiec obserwujący mrowisko), a nie preskryptywną (gdzie “ekonomista” jak lekarz przepisuje receptę na rozwiązanie pewnych problemów i wspólnie z politykami, chce to narzucić gospodarce tj. rynkom, producentom, konsumentom).

Mnie w ogóle nie obchodzi polskie PKB, sytuacja ZUS, OFE demografia itd. Mnie obchodzi moja sytuacja finansowa. Podobnie jak miliony innych zwykłych ludzi. Proszę zauważyć, że zwykły człowiek “nie-ekonomista”, nie zna zasad ekonomii, ale dobrze wie co jest dla niego opłacalne a co nie. Suma tych “indywidualnych egoizmów” tworzy rynek, wspaniały samoregulujący się mechanizm, który prowadzi do dobrobytu – tutaj myślę, że się zgadzamy:)

Moim zdaniem tego systemu (tj. państwa opiekuńczego, z jego wszystkimi instytucjami ZUSami, KRUSami etc.) nie da się naprawić. Złudne jest myślenie, że jeszcze tylko kilka ustaw, kilka tomów rozporządzeń i gospodarka ruszy z kopyta i wzrośnie PKB. Ten system musi upaść, po prostu zbankrutować. Wtedy ludzie przejrzą na oczy – np. zaczną oszczędzać i mniej konsumować. Próba edukacji innych na siłę, moim zdaniem się nie powiedzie.

Politycy państwa opiekuńczego zawsze będą przeciwnikami wolności, chociaż będą mieli wolność wypisaną na swoich sztandarach (np. “liberał” Tusk). To jest wbrew ich interesom. Oni nie przejmą nic z pomysłów JKM. Nie utną gałęzi na której siedzą. Będą do końca (tj. do bankructwa systemu) kłamać i wmawiać ludziom, że jest OK, że nie było innego wyjścia, że w porównaniu z innymi i tak jest dobrze itp.

Generalnie uważam Pana za że tak powiem łebskiego gościa. Jak się Pan pewnie zorientował nie jestem wielkim zwolennikiem państwa, dlatego po prostu razi mnie w Pana wpisach stosowanie takiej “państwowej” retoryki i takie naukowe sankcjonowanie ich decyzji.

Pozdrawiam serdecznie!

Jeżeli mogę zabrać głos w tej wymianie zdań, to chciałbym powiedzieć, że czytam Michał wszystkie Twoje analizy i bardzo mi się podobają, wyciągam z nich wnioski, ale już jeśli chodzi o porady, rzeczywiście wywołują u mnie uśmiech, gdyż uważam, że są bardzo nie życiowe, tak jakbyś przesiadywał mnóstwo czasu przed komputerem, tworzył obraz polskiej ekonomii na podstawie cyfr, ale zupełnie nie obracał się pomiędzy zwykłymi ludźmi, którzy w rzeczywistości myślą inaczej – sposób myślenia przeciętnych zjadaczy chleba, jest zbliżony do tego, co przedstawił Pan Artur. Oczywiście to, że uświadamiasz ludzi pisząc kolejne artykuły znakomicie spełnia swoją rolę, ale porady odbiegają od rzeczywistości. Zauważ, że Twoje odkrycia na temat tego, co się stanie z OFE – sprawdziły się, demografia, która prowadzi kraj do bankructwa, również się sprawdza, ale pisałeś już o tym jakieś dwa lata temu i nadal zmierzamy do bankructwa i my społeczeństwo, tego nie zmienimy. Na horyzoncie nie widać również kogoś, mam tu na myśli polityka, który silną ręką zmieni ten trend, więc jak na razie czas się przygotować do najgorszego. Najlepiej szukać sobie miejsca do ewakuacji za granicą, bo mnie osobiście też interesuje, poziom życia mój i mojej rodziny. A wracając do tematu, to uwłaczające godności staremu człowiekowi, żeby kazać mu pracować do 67 roku życia, czy Ty Michale zatrudniłbyś takiego człowieka w swojej firmie, kto będzie chciał w pracy trzymać starych ludzi, nie wspomnę już o wysokiej odpowiedzialności w pracy na niektórych stanowiskach, nie wyobrażam sobie wręcz tego jak i gdzie te osoby będą pracowały tak długo, a po tym okresie ich emerytura, też nie będzie w zupełności zaspokajała ich potrzeb – czy to jest sprawiedliwe? Jeśli ja mam płacić ZUS co miesiąc 1060PLN, przez ponad 30 lat, a potem dostanę tyle na przeżycie, że nie wystarczy mi od pierwszego do ostatniego – to jest sprawiedliwe? Na razie rzadko korzystam z lekarzy, więc łatwo policzyć ile bym odłożył, gdybym ten ZUS wpłacał do własnej skarbonki i korzystał z procentu składanego. Skłaniam do przemyśleń wszystkich czytających komentarze.

Wszystko to prawda co piszesz, zgadzam się z Twoimi przewidywaniami, ale ja poruszam się po rynku konsumenckim i wśród małych firm i oznak poprawy nie widać nigdzie, a nawet rzekłbym, że jest gorzej. Kolejnych kilku moich dużych i małych klientów zwinęło się z rynku. Obracam się między ludźmi, rozmawiam o ich sytuacji, wierz mi Michał nie jest dobrze. Ludzie pomiędzy 40-60 rokiem życia, zostają bez pracy i bez perspektyw na nią. Sam się “topię na rynku” zostaje mi kasa u bankrutujących klientów, próbuję znaleźć pracę od trzech lat, wysłałem dziesiątki CV i nic, ostatnio nawet nie zostaję zaproszony na rozmowy. W Radomiu w ciągu dnia ulice są prawie puste, coraz więcej starych ludzi, oni nie kupują dużo w sklepach, im jest do przeżycia dużo nie potrzeba. Być może, miejsce zamieszkania to kwestia różnic, które widzimy. Moi klienci z mniejszych miejscowości mówią otwarcie np. w tej wsi nie ma prawie dzieci, jest tylko trzy młode małżeństwa – wszystko powyjeżdżało, w okolicy której mieszkam jest mnóstwo nowych, pięknych domów,niektóre stoją puste, a niektóre zamieszkują samotne kobiety z dziećmi, których mężowie siedzą za granicą – to nie jest dobre Michał, podstawowy składnik społeczeństwa jakim jest rodzina został wypaczony, nawet ksiądz po kolędzie podając statystyki, okazuje się, że około 30% rodzin żyje w rozłące. A może wytłumaczysz mi ekonomicznie skąd rząd weźmie pieniądze na dalsze finansowanie jak czynnik demograficzny się nasili tak około 2020 – z jednej strony spadek bezrobocia powinien poprawić wynagrodzenia, ale ucisk podatkowy, który będzie konieczny może działać przeciwstawnie, bo firmy obciążony wyższymi kosztami nie będą chciały dużo płacić.Pozdrawiam Michał.

Ja uważam, że niepotrzebnie podniesiono wiek emerytalny.
Co więcej uważam, że coś takiego jak wiek emerytalny nie powinno funkcjonować, każdy powinien sam decydować kiedy chce przejść na emeryturę.
W systemie gdzie odprowadzamy indywidualnie składki na ubezpieczenie emerytalne, a wysokość emerytury ma zależeć od uzbieranego ze składek kapitału i przewidywanej długości trwania życia, instytucja wieku emerytalnego nie jest potrzebna.
Jej istnienie jest równoznaczne z przymusem pracy, albo z odmową wypłaty emerytury (w zależności od punktu widzenia sytuacji).